Η Εκπαίδευση στον Πολιχνίτο


ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΥ
ΚΑΙ
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μ. ΜΠΟΥΜΠΑ
ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
«ΠΕΤΡΟΚΤΙΣΤΑ ΔΙΔΑΚΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ»
ΜΥΤΙΛΗΝΗ 2008
ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: π. Γεώργιος Αλεντάς
εκπαιδευτικός Στ1




Ο Πολιχνίτος αποτελεί στις μέρες μας το κέντρο του Καποδιστριακού Δήμου της γύρω πιριοχής Ο οικισμός χτισμένος σε μια χαράδρα στην ανατολική πλευρά του Κόλπου της Καλλονής. Η ασφαλής απόστασή ιου από ιη θάλασσα όπως και η φυσική θέση που , που επέλεξαν οι πρώτοι του κάτοικοι, εκτιμήθηκαν από τις επόμενες γενιές μι αποτέλεσμα ιόοο στη Βυζαντινή περίοδο όσο και κατά την Τουρκοκρατία να παρουσιάσει μεγάλη πληθυσμιακή αύξηση. Φυσιολογικά λοιπόν παρουσιάζει παλαιά, διαχρονική και σημαντική εκπαίδευση με τον τρίτο συνολικά αριθμό μαθητών-τριων στο νησί, μετά την Μυτιλήνη και το Πλωμάρι.
Το διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου, βρίσκεται χτισμένο στη διασταύρωση προς τη Σκάλα Πολιχνίτου προσανατολι­σμένο στην πόλη. Πρόκειται για ένα αξιόλογο, πετρόχτιστο κτήριο, με διπλή είσοδο στην πρόσοψή του, ένδειξη της παλαιότερης φιλοξενίας των 1ου  και 2ου   (Α' και Β ) Δημοτικών Σχολείων του Πολιχνίτου και αποτελεί ένα απ’ τα μεγαλύτερα της έκ­δοσης. Σήμερα μετά τη συγχώνευση των δύο σχολείων (1989), φιλοξενεί εκτός των μαθητών και των μαθητριών της πόλης και αυτούς των Βασιλικών.
Είναι χτισμένο στους πρόποδες του λοφίσκου «Ραχτιανά Αλώνια», σε οικόπεδο 10 στρεμμάτων ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, της εκκλησίας του Πολιχνίτου. Ένα μέρος του, που βρίσκεται κάτω προς το δημόσιο δρόμο, ήταν τουρκικό νεκροταφείο και α­γοράστηκε το έτος 1936 από την Τράπεζα στο όνομα της Σχολικής Εφορείας, αντί του ποσού των 21.000 δραχμών, για την α­πόκτηση της κυριότητας του.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Πολιχνίτος είχε μεγάλη ανάγκη από Νοσηλευτικό Ίδρυμα. Το οικόπεδο αυτό εντά­χτηκε στο σχεδιασμό κατασκευής νοσοκομείου και ξεκίνησε η εκπόνηση αρχιτεκτονικής μελέτης. Παράλληλα όμως οι Πολιχνιάτες δεν έπαυαν να σχεδιάζουν την ανέγερση μεγάλου και σύγχρονου για την εποχή διδακτηρίου, για την κάλυψη των αυξη­μένων διδακτικών αναγκών της περιόδου. Με πρωτοπόρα την Εκκλησία και συνοδοιπορούσα την Κοινότητα, αποφάσισαν σε κοι­νή τους συνεδρίαση το έτος 1924, την εκποίηση μέσω πλειστηριασμού 10 ακινήτων (κτήματα, οικόπεδα, χωράφια, ελαιοκτήματα), ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για τον προαναφερόμενο σκοπό. Ένα χρόνο αργότερα αποφασίστηκε να πωληθούν δύο άγονα γήπεδα στα «Ραχτιανά Αλώνια» και στο «Λίβαδο» και το έτος 1927 άλλα τρία ακίνητα στις περιοχές «Αγιος Βασίλειος», «Αγιος Νικόλαος» και στη θέση «Πλάτη». Αφού λοιπόν συγκεντρώθηκε ένα σεβαστό ποσό, ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για την κατασκευή του διδακτηρίου. Οι δεσμεύσεις όμως των φορέων δεν υλοποιήθηκαν με αποτέλεσμα το έργο να μην προχωρήσει.
Κατά την επίσκεψη του Γεωργίου Α. Παπανδρέου το έτος 1927 στον Πολιχνίτο, το Κοινοτικό Συμβούλιο ζήτησε την πα­ρέμβασή του για την ανέγερση διδακτηρίου. Η αντίδραση του «Πολιτικού της Παιδείας» ήταν άμεση, όπως άλλωστε και σε α­ντίστοιχα αιτήματα σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Με τη συνολική λοιπόν δαπάνη ύψους 1.470.557,25 δραχμών (600.000 της Κοινότητας), (422.689,65 της Εκκλησίας), (247.250 του Ελληνικού Δημοσίου), (92.118,60 από έσοδα των εκποιηθέντων άχρη­στων υλικών), (18.399 από ιδιώτες), (87.000 από δάνεια), (30.000 του Ταμείου Εκπαιδευτικής Πρόνοιας) και την προσωπική ερ­γασία των κατοίκων, ξεκίνησε την ίδια χρονιά (1927) η κατασκευή του.
Το σχολικό κτήριο, που φιλοξενεί την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στον Πολιχνίτο, καταλαμβάνει περίπου 680 τ.μ. και αποτελείται συνολικά από 7 αίθουσες διδασκαλίας και ένα γραφείο (α΄ όροφος), 5 αίθουσες και ένα γραφείο (ισόγειο) από 2 υ­πόγεια. Σε 2 αίθουσες του ισογείου και σ’ ένα γραφείο φιλοξενείται το Νηπιαγωγείο της πόλης.
Αρχιτεκτονικά αποτελεί ένα διώροφο κτήριο με κεραμοσκεπή, πετρόχτιστο με ντόπια πέτρα (ερυθρός ανδεσίτης - ηφαιστιογενές πέτρωμα) - (περιοχές - λατομεία «Ράχτα» και «Ιαματικών πηγών»). Το σχέδιο είναι μοντέρνας αρχιτεκτονικής της πε­ριόδου του μεσοπολέμου. Τα υπόλοιπα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του (άμμος, ξυλεία κ.λ.π.) είναι επίσης ντόπιας προέλευσης. Όμορφη είναι επίσης η επένδυση των θυρών και των παραθύρων του από τη σκουρόχρωμη πέτρα. Εξαι­ρετική είναι και η εσωτερική διαρρύθμιση του κτηρίου με τις δύο ξύλινες εσωτερικές σκάλες, οι οποίες οδηγούν στον όροφό του. Οι γνωστοί λιθοτόμοι (πετράδες) του Πολιχνίτου, Ηλίας Αλβανός και Ηλίας Τσολάκης, εργάοιηκαν για ιΐ|ν κατασκευή ιου μαζί με τον χτίστη Παναγιώτη Τσάτσο. Από το έτος 1931 στεγάζει τους μαθητές και τις μαθήτριες ιης ιίολης, ιιου u>u(, nf)oi| γούμενους αιώνες διδάσκονταν σε παλιά διδακτήρια και σε διάφορα οικήματα. Πρόσφατα έγιναν οιο διδακτήριο επισκεικιστικές εργασίες και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.
Η εκπαιδευτική ιστορία του Πολυχνίτου είναι παλαιά και σημαντική. Η κωμόπολη ίδρυσε και διατήρησε σε λειτουργία σχο­λεία όλων των τύπων και στις δύο βαθμίδες της Εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο, Αρρεναγωγείο, Παρθεναγωγείο, Ελληνικό Σχολείο, Αστική Σχολή, Ημιγυμνάσιο, Αστικό Σχολείο).
Η πρώτη λειτουργία σχολείου συνδέεται με την ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, κατά το έτος 1805. Η Σχο­λή των Αρρένων λειτούργησε με την εποπτεία της Δημογεροντίας, η οποία διόριζε και πλήρωνε τους δασκάλους. Την πρώτη ό­μως γραπτή πληροφόρηση για την ίδρυση σχολείου στον Πολιχνίτο, μας παρέχει η σφραγίδα των «Σχολών Πολιχνίτου» του έ­τους 1835. Ο Διευθυντής του Λυκείου του Πολιχνίτου και συγγραφέας Ευστράτιος Νικέλλης, ερμηνεύει σε εργασία του τον πληθυντικό αριθμό της σφραγίδας, ως παράλληλη λειτουργία της Δημοτικής Σχολής των Αρρένων και Νηπιαγωγείου ή της Δη­μοτικής και Ελληνικής Σχολής. Κατά την άποψή μας επικρατέστερη είναι η δεύτερη εκδοχή, χωρίς βέβαια να αποκλείεται πα­ντελώς η πρώτη, καθώς στα ιστορικά δεδομένα της συγκεκριμένης χρονικής περίοδου αναφέρεται η λειτουργία δύο Ελληνικών Σχολών, (Μανταμάδος-Μεγαλοχώρι).
Με την προσωπική εργασία των κατοίκων κατασκευάστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και στην περιοχή «Αλώνια», το πρώ­το μονώροφο διδακτήριο, διαστάσεων περίπου 40 τ.μ., όπου στεγάστηκαν οι μαθητές του Ατμήματος (ηλικίας 7-9 ετών) και του Β΄ (9-12 ετών), με τους 2 δασκάλους του σχολείου. Η έλλειψη θρανίων υποχρέωνε δασκάλους και μαθητές να κάθονται σταυροπόδι σε κύκλους, ώστε να γίνεται η διδασκαλία με την «Αλληλοδιδακτική» μέθοδο. Η σκεπή του ευρύχωρου όπως αναφέρεται στα αρχεία του σχολείου, δωματίου-διδακτηρίου, ήταν σκεπασμένη από χώμα και η αυλή του μικρή. Το έτος I860 το διδακτήριο απέκτησε με την προσωπική εργασία των κατοίκων και την οικονομική υποστήριξη της εκκλησίας και δεύτερο όρο­φο, ώστε να ανταποκριθεί στις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της κωμόπολης. Στο ισόγειο διαμορφώθηκαν δύο μεγάλες αί­θουσες διδασκαλίας για τους μαθητές των κατώτερων τάξεων, που ήταν και οι περισσότεροι. Ο όροφος δε χωρίστηκε σε τέσ­σερις αίθουσες διδασκαλίας και ένα γραφείο για τις ανάγκες των δασκάλων. Δύο εξωτερικές πετρόχτιστες σκάλες οδηγούσαν τους μαθητές στις τάξεις του Α' ορόφου. Τα σοβαρά όμως προβλήματα, που αυτοί αντιμετώπιζαν εξαιτίας του μεγάλου αριθ­μού και της συστέγασής τους με τους μαθητές του Ελληνικού Σχολείου, οδήγησε το σχολικό έτος 1926-27, στην εγκατάλειψη του διδακτηρίου. Οι μαθητές του Αρρεναγωγείου μετακόμισαν προσωρινά στο διδακτήριο, το οποίο στέγασε στη συνέχεια το Γ Δημοτικό Πολιχνίτου και μετά το πέρας του σχολικού έτους 193 1-32, εγκαταστάθηκαν στο σημερινό διδακτήριο. Το πρώτο σχολικό κτήριο του Πολιχνίτου χρησιμοποιήθηκε στο πέρασμα των χρόνων ως αποθήκη, κουρείο και κατάστημα επιδιόρθωσης παπουτσιών μέχρι την κατεδάφισή του τη δεκαετία του I960. Στη θέση του βρίσκεται σήμερα χτισμένο το κτήριο του Ειρηνο­δικείου της πόλης.
Την εκπαιδευτική κατάσταση στον Πολιχνίτο κατά το έτος 1871 περιγράφει ο Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνστα­ντινουπόλεως: «Εν Πολυχνίτω. υπάρχουσιν ελληνικόν, αλληλοδιδακτικόν και παρθεναγωγείου. Εν τω ελληνικώ σπουδάζοοσι περί τους 20. εν τω αλληλοδιδακτικώ 250. εν παρθεναγωγείω 80. άπαντες δε οι κάτοικοί εισί περί τας 4 χιλιάδας. Τα εκπαιδευτήρια ταύτα συντηρούνται υπό του δημοτικού ταμείου ».
Η τετρατάξια Σχολή των Αρρένων του Πολιχνίτου αριθμούσε το έτος 1874, 150 μαθητές. Σύμφωνα με το παλαιότερο διαθέσιμο «Μαθητολόγιον - Σωματείον, Εφορίας» του Πολιχνίτου, φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 1895-96 στις τέσσερις τά­ξεις της Σχολής, συνολικά 161 μαθητές. Το «Σωματείον Εφορίας» του ίδιου έτους αποτελούσαν οι Παναγιώτης Γ. Χριστιανός, Ελευθέριος Κακάμπουρας, Χαράλαμπος Γ. Δεληγιάννης, Γεώργιος Αδαλής και Ευστράτιος Χατζηγρηγορίου και το «Σωματείον Διδασκάλων» οι Ευστράτιος Κ. Κουκουντής (Διευθυντής), Χαράλαμπος Ανεργέλης, Εμμανουήλ Ευαγγελίδης, Σάββα Ε. Σάββα και ο διάκονος Εμμανουήλ Λεβέντης (βοηθός). Η παρουσία δύο ανδρών Νηπιαγωγών στο σχολείο (Ευστράτιος Χατζευαγγελινού 1884 και Γεώργιος Δ. Κωστομοίρης 1889), μας γνωστοποιεί τη λειτουργία Νηπιαγωγικού Τμήματος στον Πολιχνίτο. Κατά το έτος δε 1906, εμφανίζονται εγγεγραμμένοι και οι μαθητές του.

Από το σχολικό έτος 1898-99, σύμφωνα με τα αρχεία του σχολείου, ξεκίνησε τη λειτουργία της η Αστική Σχολή του Πολιχνίτου. Το σημαντικό της προσφοράς της στην εκπαίδευση και στην τοπική Κοινωνία το απέδειξαν οι σημαντικές επιδόσεις των μαθητών της και το γεγονός ότι έφτασε να λειτουργήσει ακόμα και ως οχτατάξια (Η'), που αποτέλεσε την πολυπληθέστε­ρη σε αριθμό τάξεων, στη νοτιοανατολική Λέσβο. Η Σχολή ήταν στην αρχή της λειτουργίας της 4/θέσια- επτατάξια (Ζ) με 307 μαθητές (Τάξη Ζ' 4,  ΣΤ' 13,  Ε' 49, Δ' 51,  Γ 55,  Β' 60, A' 75). Διευθυντής της ήταν ο Ιωάννης Αντωνιάδης με δασκάλους τους Χαράλαμπο Ανεργέλη, Γεώργιο Κουτζαμανή και Εμμανουήλ Γδούτο. Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 1902-03, λειτούργη­σε ως οχτατάξια με 360 μαθητές και Διευθυντή τον Σχολάρχη Π.Ε. Κουτρή. Το σχολικό έτος 1905-06 λειτούργησε πάλι ως ε­πτατάξια με 379 μαθητές. Στη συνέχεια και μέχρι την μετονομασία της και πάλι σε Δημοτική Σχολή Αρρένων Πολιχνίτου λει­τούργησε ενδεικτικά, το 1911-12 ως οχτατάξια με 462 μαθητές και Διευθυντή τον Π. Ε. Κουτρή και το σχολικό έτος 1914-15 ως οχτατάξια επίσης με 530 μαθητές. Μεταξύ τους φοιτούσαν και 35 προσφυγόπουλα απ’ τη Μικρασία.

Μετά και την εκπαιδευτική αφομοίωση των «Νέων Χωρών» από το Ελληνικό κράτος, η Αστική Σχολή καταργήθηκε και τη θέση της έλαβε το Δημοτικό σχολείο Αρρένων. Σύμφωνα πάντα με τα αρχεία του σχολείου, 509 μαθητές αποτέλεσαν κατά το σχολικό έτος 1915-16, το μαθητικό δυναμικό του 6/θεσίου- εξαταξίου Δημοτικού σχολείου. Τα 40 εγγεγραμμένα στο σχολείο προσφυγόπουλα έδιναν μαζί με τους ντόπιους συμμαθητές τους τον καθημερινό αγώνα της μάθησης. Τέσσερα χρόνια αργότε­ρα το σχολείο λειτούργησε ως 8/θέσιο-εξατάξιο με Διευθυντή τον Κουτζαμανή Γεώργιο και 532 μαθητές.
Η Μικρασιατική καταστροφή επηρέασε σχετικά σε μικρό βαθμό τα σχολεία του Πολιχνίτου, λόγω της μεγάλης του από­στασης από τα μικρασιατικά παράλια. Ανάμεσα λοιπόν στους 585 μαθητές του εξαταξίου σχολείου των Αρρένων φοιτούσαν 28 προσφυγόπουλα προερχόμενα κυρίως απ’ τη Σμύρνη, τις Κυδωνίες και την Παλαιό Φώκαια. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έ­τους αυτόνομης λειτουργίας του (1928-29) το σχολείο είχε 508 μαθητές. Το επόμενο έτος, όταν έγινε η μικτοποίηση των σχο λείων, 465 μαθητές και μαθήτριες αποτέλεσαν το μαθητικό δυναμικό του εξαταξίου, Α Μικτού Δημοτικού σχολείου του Πολι- χνίτου.

Το Παρθεναγωγείο του Πολιχνίτου ιδρύθηκε και πρωτολειτούργησε τη δεκαετία του I860. Τόσο η σφραγίδα των Σχολών Πολιχνίτου του έτους 1871, όσο και οι καταγραφές του σχολείου απ’ το Φιλολογικό Σύλλογο της Κωνσταντινούπολης (1871) και απ’ τον Οικονόμου Τάξη το έτος 1874, πιστοποιούν τη λειτουργία του. Οι μαθήτριες της Σχολής Οηλέων του Πολιχνί- του δεν ευτύχησαν ποτέ να στεγαστούν σε ιδιόκτητο (δημόσιο) διδακτήριο. Το έτος 1884 χρησιμοποιήθηκε ως διδακτήριο η οικία του Ιγνατίου Σ. Κουρτζή και από το 1887 έως το 1890 η οικία του Σταματίου Γ. Τσιτσάνου. Το σχολικό έτος 1931-32, στε­γάστηκαν μαζί με τους μαθητές στο τότε νεόδμητο διδακτήριο.
Σύμφωνα με το «Μητρώον της Δημοτικής Σχολής Θηλέων Πολιχνίτου», το σχολείο λειτούργησε το έτος 1915 ως 4/θέσιο-εξατάξιο, με 268 μαθήτριες και Διευθύντρια την Καλυψώ Π. Παρρή. Ανάμεσα στις μαθήτριες της περιόδου φοιτούσαν και 20 προσφυγοπούλες προερχόμενες απ’ τη Σμύρνη, τις Κυδωνίες, τη Νέα και Παλαιό Φώκαια, την Κρήνη (Τσεσμέ) και το Σε- ρέκιοϊ. Το σχολικό έτος 1919-20 η Σχολή λειτούργησε ως 4/θέσια - εξατάξια με 331 μαθήτριες και Διευθύντρια την ίδια. Η Μικρασιατική καταστροφή επηρέασε ελάχιστα τη Σχολή. Μεταξύ των 400 μαθητριών της, 14 προσφυγοπούλες απ’ τη Μικρασία παρακολουθούσαν τα μαθήματα του σχολείου. Το τελευταίο έτος της αυτόνομης λειτουργίας της, (1928-29) η Σχολή λειτούρ­γησε ως 4/θέσια-εξατάξια με 350 μαθήτριες.
Οι μαθήτριες της Σχολής Οηλέων του Πολιχνίτου, αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό το μαθητικό δυναμικό του νεοϊδρυθέ- ντος Β Μικτού Δημοτικού Σχολείου Πολιχνίτου (σχολικό έτος 1929-30).

Στον Πολιχνίτο εμφανίζεται από τη δεκαετία του I860 και ανώτερη εκπαίδευση με τη λειτουργία της Ελληνικής Σχολής (Σχολαρχείο), χωρίς να αποκλείεται και προγενέστερη λειτουργία της. Το πιστοποιούν οι ίδιες με τη Σχολή θηλέων ιστορικές πηγές. Η Σχολή ήταν τριτάξια και συμπλήρωνε την ήδη προ δεκαετιών λειτουργούσα τετρατάξια Δημοτική Σχολή των Αρρένων, προσφέροντας εξαιρετικές για την εποχή εκπαιδευτικές υπηρεσίες στον Πολιχνίτο και σε όλη τη γύρω περιοχή. Αρκετοί από ιούς μαθητές της συνέχιζαν τις σπουδές τους εγγραφόμενοι στη Β' τάξη του Γυμνασίου της Μυτιλήνης (1907-08 - Εγγραφαί Γυ­μνάσιο). Στεγάστηκε όπως προαναφέρθηκε στο ίδιο διδακτήριο με το Αρρεναγωγείο. Το σχολικό έτος 1895-96 στο «Μαθητολόγιον - Σωματείον Εφορείας» του σχολείου, εγγράφηκαν 12 μαθητές της Α τάξης, 30 της Β και 10 της Γ Οι δάσκαλοί του (Ελληνοδιδάσκαλοι), Ευστράτιος Κ. Κουκουντής, Ιωάννης Αντωνιάδης και Π. Ε. Κουτρής, διετέλεσαν Δΐί.υθυνπ ι, (> χολάρχες) και ιων δύο Σχολείων, από το έτος 1884 ως και το 1916, οπότε και έγινε ο διαχωρισμός τους.
Σέ «Παιδαγωγική συνεδρία» τής 2ης Μαΐου 1916 συνήλθε ό σύλλογος των Διδασκάλων του Δημοτικού Σχολείου αρρένων Πολιχνίτου, παρόντων και των Ελληνοδιδασκάλων, των εργαζομένων εν τω αυτώ Σχολεί­ων, υπό την προεδρίαν τού κ.κ. Επιθεωρητού των Δημοτικών Σχολείων Λέσβου, ήκουσε υπό του τελευταίου τούτο, επί της λειτουργίας τού Δημοτικού Σχολείου και της διδασκαλίας του τμήματος του Δημοτικού γενομένας παρατηρήσεις συνοφιζόμενας εις τα εξής :
Α' ’Επειδή ή Διεύθυνσις και του Δημοτικού Σχολείου εγένετο μέχρι τούδε υπό του Ελληνοδιδασκάλου Π. Κουτρή, ανάγκη δε αυτή περιέλθη εις δημοδιδάσκαλον κατά τον Νόμον... 


Ό ’Επιθεωρητής                     Οί ’Ελληνοδιδάσκαλοι              Οί Δημοδιδάσκαλοι

Κ. Καλότυχος                               Π.Ε. Κουτρής                               Π. Παυλάκης
I. Άντωνιάδης                          Γ.Β. Κουτζαμανής
Ε. Γδουντος
Η Ελληνική Σχολή του Πολιχνίτου συνέχισε τη λειτουργία της έως το έτος 1918 οπότε μετατράπηκε σε «Ημιγυμνάσιον» δύο τάξεων. Το σχολικό έτος 1914-15 στη Γ' τάξη του Ελληνικού σχολείου (αντίστοιχη της Β' τάξης του εξαταξίου Γυμνασί­ου) φοιτούσαν 26 μαθητές και μαθήτριες και στη Β' τάξη (Α Γυμνασίου) 34, χωρίς τη συμμετοχή μικρασιατών προσφύγων μα­θητών. Το επόμενο σχολικό έτος οι μαθητές και οι μαθήτριες του έφταναν τους 52 με Διευθυντή τον Π. Κουτρή και ανάμεσά τους φοιτούσαν αυτή τη φορά δύο μικρασιάτες μαθητές καταγόμενοι απ’ τις Κυδωνίες και χο Οδεμίσι. Κατά το σχολικό έτος 1918-19, όπως προαναφέρθηκε, το σχολείο μετατράπηκε σε 2/τάξιο Ημιγυμνάσιο και τον επόμενο χρόνο λειτούργησε ως Μι­κτό με 49 μαθητές και μαθήτριες και Διευθυντή τον ίδιο. Το σχολικό έτος της Μικρασιατικής καταστροφής ο αριθμός του μα­θητικού του δυναμικού είχε αυξηθεί ιδιαίτερα. Μεταξύ των 84 μαθητών και μαθητριών του φοιτούσαν και 5 προσφυγόπουλα α­πό τα οποία τα 4 καταγόταν απ’ τη Σμύρνη και διέμεναν ανά 2 στη Βρίσα και στον Πολιχνίτο. Το επόμενο σχολικό έτος φοι­τούσαν στο σχολείο 94 μαθητές και μαθήτριες με 4 μικρασιάτες μεταξύ των και Διευθυντή τον I. Αντωνιάδη. Ένα έτος πριν την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1939-40), είχε 45 μαθητές και μαθήτριες. Το έτος 1947 μετατράπηκε σε τριτάξιο Γυμνα­σιακό Παράρτημα Αρρένων του Γυμνασίου της Μυτιλήνης. Μετά το πρώτο διδακτήριο του Πολιχνίτου στεγάστηκε από το έτος 1920, στο παλιό ανακαινισμένο τουρκικό Τζαμί.
Ένα ακόμη σχολείο της Μέσης (Δευτεροβάθμιας) Εκπαίδευσης, Αστικό, λειτούργησε προπολεμικά στον Πολιχνίτο. Τα Αστικά σχολεία, ιδρύθηκαν με το νόμο 5874/1933 και η λειτουργία τους προβλεπόταν και από το νόμο 770 του 1937, που τα καθιέρωνε ως πεντατάξια για μαθητές της Δ Δημοτικού, προσφέροντας όμως «γενικήν μόρφωσιν ανάλογον προς την υπό των αντιστοίχων σχολείων μέσης εκπαιδεύσεως...» και η λειτουργία τους συμπληρώθηκε με τον νόμο Ι800/Ι939.
Το Αστικό σχολείο του Πολιχνίτου πρωτολειτούργησε το σχολικό έτος 1937-38 ως 3/τάξιο Αρρένων (Α , Β', Γ ), με 104 μαθητές. Με κατεύθυνση την επαγγελματική εκπαίδευση, το σχολείο δεν βοήθησε σημαντικά στη μόρφωση των νέων της εποχής του. Το σχολικό έτος 1939-40 λειτούργησε ως Μικτό-μονοτάξιο (Α τάξη) με 36 μαθητές και μαθήτριες και Διευθυντή τον Δ. Παναγιωτόπουλο. Μετά από 8 χρόνια λειτουργίας έδωσε και αυτό με τη σειρά τη θέση του στο Γυμνασιακό Παράρτημα Πολιχνίτου.
Σ. Σ.  Από το σχολικό έτος 2011 – 2012 λειτουργεί σαν 12/θέσιο πιλοτικό σχολείο με 190 μαθητές και μ’ αυτό έχει συγχωνευθεί και το 3/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Λισβορίου.
Το σχολικό έτος 1929-30 μετά τη μικτοποίηση των σχολείων, δημιουργήθηκαν για την κάλυψη των αυξημένων εκπαιδευ- ιικών αναγκών στον Πολιχνίτο δύο νέα Μικτά Δημοτικά σχολεία, το Β' - 5/θέσιο και το Γ΄ - 3/θέσιο. Το Β' στεγάστηκε από ιδρύσεως του και για μια διετία (1929-1931), στο παλαιό Δημαρχιακό κτήριο και σημερινό Ειρηνοδικείο, που βρίσκεται στη μέση της πόλης, (περιοχή «Μεσαία»). Στη συνέχεια στεγάστηκε στο σημερινό διδακτήριο αφού προήχθη σε 6/θέσιο. Κατά το πρώ­το έτος λειτουργίας του ήταν εξατάξιο με 407 μαθητές και μαθήτριες. Συγχωνεύτηκε όπως προαναφέρθηκε το έτος 1989 με το Α Δημοτικό.
Το Γ' Δημοτικό σχολείο του Πολιχνίτου ιδρύθηκε το σχολικό έτος 1931-32 και στεγάστηκε στο πρώτο διδακτήριο της κωμόπολης, μετά την απελευθέρωση του τελευταίου από τους μαθητές των άλλων δύο Δημοτικών (Α'και Β ) και τη μεταστέ- γασή του στο νεόδμητο διδακτήριο. Πρωτολειτούργησε ως τετρατάξιο (Α, Β, Γ, Δ) με 164 μαθητές και μαθήτριες και Διευθυντή των Β. Παπαμανώλη. Καταργήθηκε το σχολικό έτος 1964-65.
Στις μέρες μας το Δημοτικό Σχολείο του Πολιχνίτου λειτουργεί ως 9/θέσιο, με 11 τμήματα και 166 μαθητές-τριες. Στην πόλη λειτουργούν επίσης Γυμνάσιο και Λύκειο.
Οι εκπαιδευτικές ανάγκες του επινείου του Πολιχνίτου στον κόλπο της Καλλονής, υποχρέωσαν το ΥΠΕΠΘ να ιδρύσει σχολείο και στη Σκάλα. Ήταν Ι/θέσιο, μικρού μαθητικού δυναμικού και πρωτολειτούργησε το σχολικό έτος 1937-38 με 25 μα­θητές και μαθήτριες. Το έτος 1964 ο αριθμός του μαθητικού δυναμικού έπεσε στα 12 παιδιά και τελικά έκλεισε το έτος 1970. Τιλευταίος του δάσκαλος αναφέρεται ο X. Καρατζάνος με 12 μαθητές. Το σχολείο στεγάστηκε σε κτήριο- αποθήκη, ιδιοκτησίας της οικογένειας Μπλάνη. Στις μέρες μας βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης και ανήκει μετά από αγορά στα περιουσια­κά στοιχεία του Δήμου Πολιχνίτου.


2 σχόλια:

  1. Υπεροχη,σχολαστικη ενημερωση για στατιστικα και πληροφοριες που δεν θα μπορουσαν να μας δωσουν με τοση ακριβια ουτε οι γεροντες του χοριου.Ευχαριστουμε και καλη συνεχεια στην τοσο καλη δουλεια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή