Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Επιτυχίες στις Πολεμικές Τέχνες!

Ο Α.Σ. SHOTOKAN ΚΑΡΑΤΕ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΥ μας ενημερώνει για τις επιτυχίες των μαθητών του σχολείου μας στις πολεμικές τέχνες:

Ο Α.Σ. SHOTOKAN ΚΑΡΑΤΕ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΥ συμμετείχε στις 15/16 Νοεμβρίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εγχρώμων και Μαύρων ζωνών που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Στάδιο Άνω Λιοσίων. Οι αθλητές που διακρίθηκαν είναι:

Βερβέρης Νικόλαος               2η Θέση
Καντάρης Περικλής             3η Θέση
Ψάνη Ολυμπία                     3η Θέση
Καλαγάνη Μαρία                 3η Θέση
Στατέλλη Μαρία-Ελένη       1η Θέση και 3η θέση
Κωστομοίρη Γεωργία          2η Θέση


Επίσης αξιόλογη προσπάθεια είχαν οι αθλητές:

Καντάρης Γεώργιος
Μαϊδανός Γεώργιος
Χιωτέλλης Άγγελος
Βουβούλης Παναγιώτης
Κατωτριώτη Μαρία
Λαζάρου Παναγιώτα

Εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου

Τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου έγινε ο εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου.

 Η γιορτή ξεκίνησε με ομιλία της Θεοδώρας Λεμονού. Στη συνέχεια, οι μαθητές της Ε' Δημοτικού ανέλαβαν δράση!


Μας εξιστόρησαν το χρονικό των γεγονότων του Πολυτεχνείου, είπαν ποιήματα ενώ τραγούδησαν και τραγούδια με τη συνοδεία του μουσικού του σχολείου μας, Δημήτρη Χατζηγιαννάκη.


 Τον όλο συντονισμό της εκδήλωσης είχαν οι εκπαιδευτικοί Ελίνα Κοτρώνη και Παντελής Ραδογκοσλής
.
Και του χρόνου!

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Ομιλία 28ης Οκτωβρίου

Την παρακάτω ομιλία εκφώνησε ο διευθυντής του σχολείου μας στη δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου 2014.



28η Οκτωβρίου
«Η ιταλική κυβέρνησις  δέον σχετικώς να υπενθυμίσει εις την ελληνικήν  κυβέρνησιν τας προκλητικάς ενεργείας τας διεξαχθείσας έναντι του αλβανικού έθνους δια της τρομοκρατικής πολιτικής την οποίαν υιοθέτησεν έναντι του πληθυσμού της Τσαμουριάς και δια των εμμόνων προσπαθειών προς δημιουργίαν ανωμαλιών εκείθεν των συνόρων της... Η ιταλική κυβέρνησις θεωρεί έκδηλον ότι η πολιτική της ελληνικής κυβερνήσεως έτεινε και τείνει να μεταβάλει το ελληνικόν έδαφος.... Η Ιταλία δεν δύναται να ανεχθεί εφεξής πάντα ταύτα.... Όθεν η ιταλική κυβέρνησις κατέλειξεν εις την απόφασιν να ζητήσει από την ελληνικήν κυβέρνησιν..... το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων... ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους .... Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασην, η αντίστασις  αύτη θα καμφθεί δια των όπλων και η ελλληνική κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας αι οποίαι ήθελον προκύψει εκ τούτου».
(Απόσπασμα από την τελεσιγραφική διακοίνωση της ιταλικής κυβερνήσεως προς την ελληνική, επιδοθείσα προσωπικώς από τον Ιταλό πρέσβη στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην Αθήνα την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου 1940)

Όταν ηχήσαν οι σειρήνες
Ήξεραν πως ηχήσανε γιατί εκείνοι είπαν  ΟΧΙ
Ντυθήκανε αμέσως στα χακί
Και σκαρφαλώσανε στα τραμ, στα τρένα
Και στα επιταγμένα φορτηγά
Και τραγουδούσαν ΟΧΙ

Και οι μανάδες τους φιλήσανε στο μέτωπο
Κι αυτοί φιλήσανε με τη σειρά τους τις κοπέλες τους
Και φύγαν για το μέτωπο
Με το δικό τους μέτωπο ψηλά
Γιατί είπανε ΟΧΙ

Και ανεβήκαν στα βουνά
Και περπατήσανε δρόμους ατέλειωτους στα χιόνια
Κι ακούγανε τους όλμους και τους ρόγχους
Τα βλήματα του πυροβολικού και τις ερπύστριες
Και συνεχίζανε να λένε ΟΧΙ

Κι είδαν το αίμα των συντρόφων τους
Να βάφει χλαίνες χιόνι, λάσπη στ’ άλικα
Τα μάτια παγωμένα, ασάλευτα, λευκά
Κι αυτοί προχώραγαν και λέγαν ΟΧΙ

Κι όταν αργότερα υποχωρήσανε
Και τους χτυπούσανε τα στούκας ανελέητα
Και τους θερίζανε τα πολυβόλα και τα τανκς
Πέφτανε σαν τα στάχυα υπερήφανοι
Και μέσα στη αιώνια σιωπή, φωνάζαν ΟΧΙ

Κι αν σήμερα σηκώνονταν ξανά
Μέσα στη άθλια και ανερμάτιστη ζωή
Που ταξιδεύει εικονικά στο πέλαγος, δίχως πυξίδα
Και αναδύονταν απ’ το βυθό
Της ιστορίας και της θάλασσας
Εκεί που τους τορπίλισαν, τα κάθε είδους υποβρύχια
Του χθες, του σήμερα, του τώρα

Πάλι θα κουβαλούσανε μαζί τους την κατάφαση
Για τη ζωή που όφειλαν να ζήσουνε ορθοί
Μέσα απ’ τη μεγάλη άρνηση
Που την εκφράσαν μονολεκτικά και ανεξίτηλα
Προφέροντας χωρίς συμβιβασμούς το ΟΧΙ

Κύριοι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κύριοι διοικητές των στρατιωτικών μονάδων της περιοχής μας κύριοι διευθυντές των σχολειών μας, συνάδελφοι ,κυρίες και κύριοι , αγαπητά μας παιδιά
Αυτό το μεγάλο ΟΧΙ σηματοδοτεί μια από τις λαμπρότερες σελίδες της τρισχιλιόχρονης ιστορίας μας. Μαζί με το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα και το «δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν εστί,ούτ’ άλλου των  κατοικούντων εν ταύτη» του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το  ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 ενσαρκώνει τη συλλογική αντίσταση του λαού μας στις πλέον κρίσιμες ιστορικές στιγμές του, και υπερβαίνει τα πρόσωπα που την συμπύκνωσαν στην επιγραμματική τους απάντηση.
Αλήθεια, σε ποιόν και γιατί είπαν ΟΧΙ οι Έλληνες τον Οκτώβριο του 1940: Σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία  που στηριζόμενη στην ωμή βία θέλησε να επιβάλλει τη δική της τάξη πραγμάτων  μετατρέποντας τη μεσόγειο σε ρωμαϊκή λίμνη. Είχε νόημα να αρνηθούν οι Έλληνες τις επιδιώξεις των Ιταλών και του άξονα γενικότερα, για μια Νέα Ενωμένη Ευρώπη, κάτω από την υψηλή τους επιστασία: Η ιταμότητα των αξιώσεων , η αλαζονική τους συμπεριφορά και η επαπειλούμενη βιαιότητα των αντιδράσεων τους, δεν άφηνε περιθώρια συμβιβασμών. Οι Έλληνες   όφειλαν να υπερασπιστούν άυλες αξίες και υπερβατικά πιστεύω. Το «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» της προκήρυξης του Υψηλάντη, συνεχιστή και αυτού του ομηρικού «Αμύνεσθαι περί πάτρης  και του Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε  πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών» που κυριάρχησε στη ναυμαχία της  Σαλαμίνας, συσπείρωσε, ένωσε και δυνάμωσε ξανά το γένος των Ελλήνων.
Ο ελληνικός λαός πιστός στις παραδόσεις του έθνους αρνήθηκε να δεχθεί την υποδούλωση βροντοφωνάζοντας ΟΧΙ. Και ηχούν στις πόλεις οι σειρήνες και οι καμπάνες στα χωριά. «Νυν υπέρ πάντων  ο αγών». Κι έτσι κερδήθηκε η μάχη της Πίνδου , η πρώτη αληθινή μάχη της Ευρώπης. Όλοι οι ελεύθεροι  λαοί της γης   χαιρετίζουν χαρμόσυνα το απίστευτο γεγονός. Μέσα στην αποπνικτική σύγχυση των ιδανικών, μέσα στη ηττοπάθεια, το φόβο και τον ταπεινό υπολογισμό που είχαν κυριεύσει  τις ψυχές  ηγετών  και λαών, βλέπουν όλοι να ξεπηδά το θαύμα. Μέσα στην πάχνη των σκοτεινών εκείνων ημερών φάνηκε επιτέλους κάποιο φως  που έκραζε ότι υπάρχει ακόμα και πάντοτε κάτι που λέγεται χρέος ,που λέγετε καθήκον και αίσθημα τιμής.
Αγαπητά μας παιδιά
Σήμερα δεν μπορούμε όμως να σταθούμε μονάχα  σε πανηγυρικούς και θριαμβολογίες. Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει επιτέλους να συνδέσουμε μέσα μας το παρελθόν με το παρόν. Να το συνδέσουμε, όχι ως μεμονωμένες στιγμές, αλλά ως μια συνέχεια και αφού σταθούμε στις υψηλές εθνικές μας στιγμές απ’ τη μια και αφού διδαχθούμε απ’ τα παθήματά μας, από την άλλη, ως λαός και ως έθνος να σταθούμε στέρεα στο παρόν, αποκτώντας την απαραίτητη αυτογνωσία, ώστε να σχεδιάσουμε με ασφάλεια το μέλλον μας. 
Είναι ανάγκη σήμερα να θυμηθούμε τον τρόπο που δέχθηκε το μήνυμα του υπέρτατου χρέους, εκείνος ο λαός του 40 και που δεν δίστασε να αντιμετωπίσει, με ακμαίο και υψηλό φρόνημα την έσχατη θυσία που ζητούσε η πατρίδα. Αντιτάσσοντας στην τρομερή δύναμη των όπλων του εχθρού την ευψυχία των παιδιών του. Τα πολεμικά δεδομένα του εχθρού τα αντιμετώπισε η ευστροφία του νου, η πρωτοβουλία του ατόμου και το απαράμιλλο πνεύμα της θυσίας των Ελλήνων. Ο ελληνικός λαός για μια ακόμα φορά , κλήθηκε από την ιστορική αναγκαιότητα να δώσει μαθήματα γοήτρου, ψυχικής αντοχής εσωτερικής ευαισθησίας, παιδείας και δημοκρατίας. Τηρουμένων των αναλογιών, ίσως και σήμερα καλούμαστε να πράξουμε το ίδιο. Ο πόλεμος εκείνος του 40 πρόσβαλε την ίδια του την οντότητα, απαλλοτρίωνε αιώνια κεκτημένα, αμφισβητούσε την υπαρξιακή του ιδιοσυστασία την υπαγορευμένη από την αγάπη για την Πατρίδα και την εν Χριστώ ελευθερία.
Κυρίες και κύριοι
Το βαθύτερο πνεύμα του 40 και ιδιαίτερα η συνολική Εθνική Αντίσταση δεν πρέπει να μας εμπνέει μονάχα σε ώρες πολέμου. Πρέπει να είναι ο οδηγός μας σε κάθε ειρηνική και αναγεννητική μας προσπάθεια. Χρέος μας η πνευματική μας ανανέωση. Να ξεφύγουμε απ’ την τυποποίηση τόσο στη στάση, και τον τόνο όσο στο λόγο και στις εκδηλώσεις μας. Απαιτείται πλέον σήμερα όσο ποτέ μια ανανέωση σε βάθος από όλους και από τους νέους και από τους παλιούς. Ν’ ακούσουμε με τον ίδιο τρόπο τη φωνή της Ιστορίας μας. Μας δείχνει το μέτρο των δυνατοτήτων μας, μας φανερώνει που μπορούμε να φτάσουμε και τι μπορούμε να πετύχουμε. Η Ιστορία είναι ο καθρέφτης του χαρακτήρα μας, είναι ο δρόμος που οδηγεί στην αυτογνωσία. Το έπος του 40 είναι η ιερή παρακαταθήκη της γενιάς μας, το τιμιότερο που μπορούμε ν’ αφήσουμε στις επερχόμενες γενιές.
Αγαπητά μας παιδιά
Ας μάθετε αληθινά για το 40. Πρέπει να ξέρετε. Για τις γυναίκες τις Πίνδου, για τα παιδιά που εκτελέστηκαν μέσα στα οχυρά της Μακεδονίας, για το αγώνα της αντίστασης μέσα στην κατοχή, όχι μονάχα ενάντια στις σφαίρες αλλά ενάντια στα τρομερά όπλα της πείνας, της στέρησης και της διαφθοράς των συνειδήσεων.
Ας κοιτάξει ο καθένας από μας, βαθιά μέσα του, αναγνωρίζοντας όλα εκείνα που η γενιά του Σαράντα μας κληροδότησε, και τότε θα’ ναι σίγουρο πως ο λαός αυτός, παρά τις πληγές και τα τραύματα που φέρει, είναι προορισμένος να ζήσει. Και θα ζήσει.
Αγαπητοί  συμπολίτες
Σας καλώ να επιδείξουμε αντιστάσεις, να πούμε όχι σε κάθε ηθική κατάπτωση και κρίση αξιών, να δημιουργήσουμε μια κοινωνία συνοχής και ευημερίας και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον ως απόγονοι ηρώων που θα συνεχίσουν να μας κάνουν υπερήφανους για τους νικηφόρους αγώνες τους. Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη , η ανιδιοτέλεια, η φιλοπατρία, ο σεβασμός στην παράδοση , ας αναδειχτούν σε θεμελιακές αξίες της κοινωνίας μας. Αξίες που θα υπερασπιστούμε και πάλι από αγάπη για την ελευθερία και το συνάνθρωπο, οικοδομώντας ένα μέλλον με ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη για τις επερχόμενες γενιές.
Στην πορεία μας αυτή ας στηθεί φωτεινός σηματοδότης  ο ανώνυμος ανθυπολοχαγός της Αλβανίας

Ήταν γενναίο παιδί
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά
Και το στόμα του , μικρό πουλί ακελάηδιστο
Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας
Δεν έκλαψαν
Γιατί να κλάψουν.
Ήταν γενναίο παιδί!!!
Είναι γενναίοι οι Έλληνες!!!!!
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου


Ευχαριστώ

Εορτασμός 28ης Οκτωβρίου

Εορτάστηκε και φέτος στο σχολείο μας η επέτειος του ΟΧΙ.

 Την παραμονή, Δευτέρα 27 Οκτωβρίου, έγινε η γιορτή του σχολείου μας στον χώρο εκδηλώσεων του Πολύκεντρου του χωριού. 


Την ομιλία έκανε η υποδιευθύντρια του σχολείου μας, Μεταξία Συκά και αμέσως μετά ακολούθησαν ποιήματα, σκετς και τραγούδια σχετικά με την επέτειο απ' τους μαθητές της Δευτέρας δημοτικού. 


Την οργάνωση της γιορτής ανέλαβαν οι δασκάλες της τάξης, Θεοδώρα Λεμονού και Ειρήνη Πιττού και την παρακολούθησαν οι μαθητές του σχολείου αλλά και πολλοί γονείς.


Την επόμενη μέρα, στις 28 Οκτωβρίου, οι μαθητές των μεγάλων τάξεων παρακολούθησαν τη δοξολογία στην εκκλησία του χωριού, όπου τον πανηγυρικό εκφώνησε ο διευθυντής του σχολείου μας, κ. Κώστας Καλαθάς.


 Ακολούθως, έγινε κατάθεση στεφανιών στο μνημείο των πεσόντων και η παρέλαση την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Και του Χρόνου!