Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΟ ΧΩΡΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΖΩ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΦΕΤΟΣ ΤΗ ΔΡΑΣΗ, 

ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΩ ΤΟ ΧΩΡΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΖΩ  

ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΖΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΑΥΤΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΞΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΠΑΙΝΟΥΣ.




Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2013


ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΥ 
ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΝ 25Η  ΜΑΡΤΙΟΥ





Η ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΑ ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ


ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ    Α΄   Β΄   και Γ΄    ΤΑΞΕΙΣ




ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ    Α΄   Β΄   και Γ΄    ΤΑΞΕΙΣ















 ΤΟ  ΣΤ1   ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΣΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ





 

 Ομιλία για την διπλή γιορτή
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
και της  

25ης Μαρτίου του 1821


Τη διπλή γιορτάζουμε και σήμερα γιορτή, εκείνη που από μικρά παιδιά μάθαμε να θεωρούμε σαν πιο σημαντική όταν συλλογιζόμαστε του έθνους μας τη μοίρα.
Το νόημα της επετείου, η τεράστια σημασία της έχει αναλυθεί πολύ κι έχει χιλιοτραγουδηθεί στο κύλισμα των τόσων χρόνων απ' τον καιρό που έγινε του Έθνους ο ξεσηκωμός. Μα νέα ήθη και νέες ανάγκες κάνουν τον σημερινό εορτασμό ξανά επίκαιρο και υποπτεύομαι πως όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα κάτι καινούριο θα έχει να μας προσφέρει από τον άμετρο πλούτο των θησαυρών του.
Ήταν μια ολοφώτεινη μέρα εκείνη που ο αρχάγγελος κατέβηκε στη γη και, διαλέγοντας την αγνότερη γυναίκα από το ανθρώπινο γένος, της υποσχέθηκε ότι εκείνη είχε επιλεγεί για την εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου για την σωτηρία των ανθρώπων.
Τόσους πολλούς αιώνες μακριά από τον Παράδεισο, ο άνθρωπος είχε αποξενωθεί από τον Δημιουργό του και χρειαζόταν αυτή την τεράστια εκδήλωση της Θείας Ευσπλαχνίας για να ξαναβρεί το δρόμο του προς τη Λύτρωση.
Τόσο πολύ χρόνο ζώντας μέσα στα σκοτάδια της άγνοιας, της μισαλλοδοξίας και της απώλειας, ο άνθρωπος είχε αδήρητη ανάγκη την επανασύνδεσή του με τον Πλάστη και την κατανίκηση του μέχρι τότε αήττητου Θανάτου.
Είναι πραγματικά αφάνταστη η μεγαλοθυμία του Θεού μας, που συγχωρώντας εκείνο το υπερφίαλο και τόσο αδικαιολόγητο προπατορικό αμάρτημα, ήρθε στη γή παίρνοντας σάρκα και οστά, με σκοπό να θυσιαστεί αναίτια· να τιμωρηθεί Εκείνος με την σκληρότερη τιμωρία για να εξιλεωθεί η ανθρωπότητα.
Αυτό το χαρμόσυνο άγγελμα, αυτή η πανέμορφη ανακοίνωση ότι ο Θεός συγχώρεσε τον άνθρωπο και στέλνει τον μονογενή Υιό του για να σηκώσει στους αναμάρτητους ώμους του όλη την αμαρτία του κόσμου, στάθηκε ο ευτυχισμένος Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Πόση ευτυχία λοιπόν θα πρέπει να αισθάνθηκε η αγνή εκείνη κόρη, όταν ο άγγελος της ανακοίνωσε τον απώτερο σκοπό της ύπαρξής της, όταν κατανόησε ότι ο καρπός των σπλάχνων της θα ήταν ο Λυτρωτής, ο Μεσσίας, εκείνος που θα νικούσε το Θάνατο με θάνατο.
Αλλά και τι μεγάλη έμπνευση αλήθεια να ξεκινήσουν οι πρόγονοί μας τον υπερ πάντων αγώνα τους τη μέρα ακριβώς που η θρησκεία μας διάλεξε να γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της Θείας Ελεύσεως!
Έτσι όπως στέναζε η ανθρωπότητα παγιδευμένη στα σκοτάδια της αμαρτίας, έτσι υπέφερε και το ελληνικό γένος, σε μια σκλαβιά όχι και πολύ πιο διαφορετική, για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια.
Κι ήταν άμεση ανάγκη να τινάξει τα δεσμά αυτής της αβάσταχτης δουλείας. Mιας δουλείας που σα μαύρο σύννεφο είχε σκεπάσει τη χώρα μας και για αιώνες κατάπνιγε κάθε φωνή αντίδρασης, κάθε προσπάθεια ξεσηκωμού.
Ο λαός μας, αυτός ο περήφανος, ανεπανάληπτος λαός, δεν αφομοιώθηκε, δεν παρασύρθηκε από τις πλάνες υποσχέσεις του κατακτητή, δεν υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις και τα βασανιστήρια που τον υπέβαλε.
Αντίθετα άντεξε, βρήκε το κουράγιο να παλαίψει, αντιστάθηκε και στο τέλος, σαν τον αθάνατο Φοίνικα του μύθου, ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του.
Οι τρόποι που βρήκε για να ανταπεξέλθει στις μύριες δυσκολίες που έβρισκε στην καθημερινή του ζωή ήταν πολλοί και αξιοθαύμαστοι.
Ακόμα και μέσα στα αθάνατα δημοτικά του τραγούδια μπόρεσε να περάσει τη σπίθα και τον πόθο του για λευτερια, κι από στόμα σε στόμα κατόθρωσε να διατηρήσει ζωντανή μια παράδοση αιώνια και μια περηφάνια αλώβητη.
Οι πιο γενναίοι, οι πιο αδούλωτοι, οι πιο νέοι, πήραν τα βουνά· άρπαξαν τα όπλα και ζήτησαν με τη βία αυτό που οι στυγεροί κατακτητές τους στέρησαν αδικαιολόγητα: Τη Λευτεριά τους.
Οι κλέφτες και οι αρματωλοί αποτέλεσαν τον πρώιμο στρατό της νέας Ελλάδας, την αστείρευτη δεξαμενή απ' όπου ξεπήδησαν τα λαμπρά αστέρια της Ιστορίας μας: ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης ο Αθανάσιος Διάκος, οι Σουλιώτισσες.
Είναι πραγματικά ασύλληπτο το μέγεθος των κατορθωμάτων αυτών των ηρώων, η άμεση επαφή που είχαν με την ψυχή των αρχαίων προγόνων τους, και μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν άνθρωποι αγράμματοι και απαίδευτοι, και η μόνη σχέση που είχαν μ' αυτούς ήταν απλά και μόνο το ότι ήξεραν ότι ήταν παιδιά τους.
Σαν ήρθε λοιπόν η πολυπόθητη ώρα του λυτρωμού, σαν πήραν τη μεγάλη απόφαση να ζήσουν λεύτεροι ή να πεθάνουν, όρισαν για ξεκίνημα τη γλυκιά εκείνη ανοιξιάτικη μέρα που η ανθρωπότητα γιόρταζε τη Θεία της Σωτηρία.
Και το μήνυμα του σηκωμού, ξεχύθηκε ακράτητο σε βουνά και ρουμάνια, σε κάμπους και γκρεμούς σε πέλαγα και λιμάνια, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γής.
Ο μεγάλος μας Εθνικός Ποιητής, ο Ζακυνθινός Διονύσιος Σολωμός, που αναστήθηκε και αντρώθηκε μέσα σε τούτη την καταπράσινη και μυροβόλα Ζακυνθινή φύση, άκουσε με τα αυτιά της ψυχής του όλους τους τόπους ν' ανακράζουν χαιρετώντας θερμά τη νεογέννητη Λευτεριά κι ανάμεσά τους τα Ιόνια νησιά:
Εφωνάξανε ως τ' αστέρια
του Ιονίου και τα νησιά
και σηκώσανε τα χέρια
για να δείξουνε χαρά.

Μ' όλον πού 'ναι αλυσωμένα
το καθένα τεχνικά,
και εις το μέτωπο γραμμένο
έχει "Ψεύτρα ελευθεριά"
Γιατί, άν και από τούτον τον άγιο τόπο της Ζακύνθου δεν επέρασε το βέβηλο πόδι του οθωμανού κατακτητή· αν και οι γενναίοι Ζακυνθινοί στάθηκαν τυχεροί και δε γεύτηκαν το πικρό ποτήρι της τούρκικης σκλαβιάς, εν τούτοις, δεν ήταν ποτέ αληθινά λεύτεροι. Ήταν μια ψεύτικη λευτεριά αυτή που είχαν, κάτι που σαν Έλληνες πραγματικοί δεν μπορούσαν ν' αντέξουν χωρίς γογγυσμό.
Κι έτσι, σαν έμαθαν το σηκωμό της μάνας Ελλάδας, της παραστάθηκαν όσο περισσότερο μπόρεσαν, βοηθώντας όποτε είχε ανάγκη, πότε προστατεύοντας τους κατατρεγμένους που έφταναν στη φιλόξενη γή τους, και πότε πηγαίνοντας οι ίδιοι τρόφιμα και πολεμοφόδια σε πολιορκίες και μάχες.
Κι όπως ο κόσμος λυτρώθηκε από τα μαρτύρια του Άδη, έτσι και το γένος μας λυτρώθηκε από τη αβάσταγη τούρκικη σκλαβιά, μια μέρα ανοιξιάτικη, μια μέρα του Μάρτη που η φύση ανασταίνεται και ξαναβλασταίνει μετά από τον ύπνο του χειμώνα.
Γι' αυτό η σημερινή μέρα είναι για όλους μας μέρα χαράς και αγαλλίασης. Μέρα που λαμπρύνει τη ζωή μας και μας κάνει να αναφωνήσουμε αυθόρμητα τον πασίγνωστο εκείνο χαιρετισμό:
"...απ' τα κόκκαλα βγαλμένη
των ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε, ώ χαίρε ελευθεριά!"

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ


ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ΗΣ  ΜΑΡΤΙΟΥ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΤΙΜΩΝΤΑΣ  
ΤΗ  ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΥΣΣΩΜΟ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ.

Η Δ ΤΑΞΗ 
- ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ -  ΠΟΥ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ, ΧΟΡΕΨΕ ΚΑΙ ΑΠΕΔΩΣΕ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.

























Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

6 Μαρτίου:Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού


ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑιΚΗ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΥ.

ΕΚΕΙ
 Επικεντρώσαμε τη προσοχή μας στα φαινόμενα βίας που αφορούν  μαθητές και το χώρο του σχολείου.

Ξεκινήσαμε με ένα κατάλληλο video και μετά ακολούθησε συζήτηση πάνω σε ό,τι είδαμε και τέλος βγάλαμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Ο Δ/ΝΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΡΩΝ








Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ






 ................................................................................................................................................................



33ο Δημοτικό Σχολείο Πάτρας: Ενδοσχολική Βία

Ένα βίντεο που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρικής αγωγής με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές στο φαινόμενο της ...



................................................................



........................................................................................................................................





 





Ενδοσχολική βία και επιθετικότητα


Γράφει η Δανιηλίδου Νικολίνα, Ψυχολόγος MSc στην Ψυχολογία της Υγείας


Η επιθετικότητα των παιδιών μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και προς πολλούς στόχους. Η έκφρασή της στο σχολείο είναι συχνή και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών που γίνονται αποδέκτες της βίας.
Η βία μπορεί να έχει διάφορες μορφές όπως η λεκτική βία δηλαδή, πειράγματα, βρισιές, απειλές, οι συμπεριφορές βίας, όπως η σεξουαλική και η σωματική βία, η βία από τη χρήση του ίντερνετ ή του κινητού και η κοινωνική βία δηλαδή όταν το παιδί είναι αποδέκτης συμπεριφορών απομόνωσης ή αποκλεισμού από το κοινωνικό περιβάλλον.
Δυστυχώς, η σημερινή μορφή της κοινωνίας όπου πρότυπα βίας καλλιεργούνται από την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια εξοικειώνει το παιδί με τη βία από πολύ νωρίς. Ωστόσο, συνήθως η βίαιη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών των γονέων.
Σύμφωνα με τους θεωρητικούς της κοινωνικής μάθησης, η διαπαιδαγώγηση στα πρώτα τρία χρόνια ζωής του παιδιού καθορίζει αν θα μπορέσει να εσωτερικεύσει ορισμένους κανόνες συμπεριφοράς, καθώς και να διακρίνει μεταξύ του σωστού και του λάθους. Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις όπου γίνεται διάγνωση Διαταραχής Διαγωγής το παιδί δεν βιώνει τύψεις για τη βίαιη συμπεριφορά του, ενώ φαίνεται να έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τους άλλους. Ένα χαρακτηριστικό της Διαταραχής Διαγωγής ανάμεσα στα άλλα είναι η μη ελεγχόμενη επιθετικότητα. Η εκτίμηση ωστόσο, χρειάζεται να γίνεται από ειδικό. Μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση και ότι είναι πιο συχνή στα αγόρια με αναλογία 4:1.

Ωστόσο, οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι σημαντικοί παράγοντες για την έκφραση βίας από παιδιά είναι:

  • η διαταραγμένη σχέση των γονέων και οι συγκρούσεις στην οικογένεια
  • η συναισθηματική στέρηση και η παραμέληση
  • η κακοποίηση στην οικογένεια
  • η έλλειψη επικοινωνίας
  • η κατάχρηση ουσιών
  • και η χαμηλή κοινωνικό-οικονομική κατάσταση της οικογένειας.


Καθοριστικό ρόλο παίζουν επίσης, οι ασταθείς τεχνικές ανατροφής, η έλλειψη ορίων ή η αυστηρή πειθαρχία που συνοδεύεται από σωματική τιμωρία.

Ο γονιός και ο εκπαιδευτικός είναι καλό να αναγνωρίζουν τους παράγοντες κινδύνου που μπορεί να ωθήσουν ένα παιδί στην έκφραση βίας ώστε να προλάβουν την εξέλιξη της κατάστασης σε αρχικά στάδια. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου είναι η ύπαρξη βίας στην οικογένεια, η απόρριψη από τους συνομήλικες, η άρνηση συμμόρφωσης σε κανόνες, η χρήση ουσιών, τα ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα θυμού για μικρές αιτίες καθώς και η έκφραση βίας με άλλους τρόπους όπως για παράδειγμα μέσω της ζωγραφικής ή της βίας στα ζώα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του παιδιού που έχει Διαταραχή Διαγωγής ή του βίαιου παιδιού είναι ανάλογη του αναπτυξιακού του επιπέδου και είναι απαραίτητη η συμμετοχή των γονέων.



Πιο συγκεκριμένα:

Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας κρίνεται αναγκαία η εκπαίδευση των γονέων ώστε να έχουν σταθερά όρια, η ανάπτυξη των σχέσεων και της επικοινωνίας στην οικογένεια και η εκμάθηση γνωστικών – συμπεριφορικών τεχνικών στο παιδί που να αποσκοπούν στον έλεγχο του θυμού.

Σε εφήβους ισχύουν τα παραπάνω αλλά είναι επίσης σημαντικό να υπάρξει κοινωνική ένταξη και αλληλεπίδραση με πιο λειτουργικούς εφήβους.

Ο γονιός χρειάζεται να έχει μάθει στο παιδί που εκφοβίζει ή κακοποιεί να καταλαβαίνει την επιθετικότητα του. Η προστατευτική και χωρίς όρια αγάπη καταντά παθολογική και δυσκολεύει το παιδί να καταλάβει τα όριά του. Η αγάπη και η κατανόηση αναγνωρίζει την αυτονομία και την ατομικότητά του και δέχεται τα σύνορα μεταξύ του Εγώ και του Εσύ.


Ο γονιός χρειάζεται:
  • Να θέτει όρια χωρίς να γίνεται ο ίδιος βίαιος ή επιθετικός.
  • Να ενημερώνει και να επιβάλει ξεκάθαρες συνέπειες όταν γίνεται το παιδί επιθετικό ακόμα και όταν η συμπεριφορά του δεν είναι βλαπτική προς τους άλλους.
  • Να αποφεύγει τις τιμωρίες χωρίς λόγο και να υπάρχει πάντα μια ξεκάθαρη λεκτική αναγνώριση και περιγραφή της παραβίασης. Π.χ. «Όταν ύψωσες τον τόνο της φωνής σου έγινες επιθετικός και αυτό δεν είναι αποδεκτό», αντί «γιατί δεν μπορείς να είσαι πιο ευγενικός;»
  • Να είναι σταθερός. Η σταθερότητα πετυχαίνεται με: ήρεμο και σαφή (αυστηρό) τόνο στη φωνή, με συγκεκριμένο πλάνο κανόνων, με εσωτερική βεβαιότητα για τη σπουδαιότητά της, με αμοιβαίο σεβασμό και προσοχή. Όχι με φωνές, απειλές, φυσική και ψυχική βία, κυριαρχία, αυταρχικότητα.
  • Να μάθει στο παιδί τις συνέπειες της συμπεριφοράς του και να λέει στο παιδί τα συναισθήματα του όταν ο ίδιος γίνεται αποδέκτης ή παρατηρητής της βίαιης συμπεριφοράς του. Π.χ. «νιώθω πόνο και θυμό γιατί με έσπρωξες». Δηλαδή, να το ευαισθητοποιήσει σε διαπροσωπικά και συναισθηματικά ζητήματα.
  • Να ενισχύσει τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού με επιβράβευση.
  • Να αυξήσει τον ποιοτικό χρόνο με το παιδί. Π.χ. συγκεκριμένη ώρα παιχνιδιού.
Σημάδια πιθανής κακοποίησης:
Ο γονιός χρειάζεται να είναι σε επιφυλακή αν εντοπίσει σημάδια πιθανής κακοποίησης στο παιδί του. Χρειάζεται να αναλάβει δράση αν δει εκδορές χτυπήματα, ή μελανιές σε συνδυασμό με «περίεργη συμπεριφορά». Περίεργη συμπεριφορά θα ονομάζαμε την άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο, που ενδεχομένως να εξελιχθεί σε σχολική φοβία, απότομη πτώση των βαθμών, συναισθηματική απομάκρυνση και απομόνωση, ξαφνικές αλλαγές της διάθεσης, αφηρημάδα και παρουσίαση σωματικών συμπτωμάτων που εμφανίζονται ή επιδεινώνονται κατά κύριο λόγο την ώρα που πρέπει το παιδί να πάει σχολείο ή κατά την άφιξη στο σχολείο.
Ο ρόλος του γονιού στην ψυχολογική βοήθεια του παιδιού θύματος
Αρχικά ο γονιός χρειάζεται να παραμείνει ήρεμος και να μεταδώσει στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας. Να του μάθει ότι όταν δεχόμαστε βία δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για αυτό και αν το πούμε στον δάσκαλο δεν είναι κάρφωμα αλλά αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του θύτη. Πρώτα από όλα, είναι απαραίτητο να αναπλαισιώσει την κατάσταση. Χρειάζεται δηλαδή, να δείξει στο παιδί ότι ο θύτης είναι ένα παιδί με πολλά προβλήματα και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μέσα από τη συζήτηση ή το παιχνίδι ρόλων ο γονιός χρειάζεται να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του αλλά και να οριοθετείται. Είναι καλό το παιδί να μάθει συγκεκριμένες φράσεις όπως «άσε με ήσυχο!». Ωστόσο, αν φοβάται για σωματική βία θα πρέπει πάντα να προσέχει για την ασφάλειά του όπως για παράδειγμα να είναι πάντα με κάποιον συμμαθητή και να ζητάει βοήθεια όταν νιώθει ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο του.
Ο ρόλος του δασκάλου και της τάξης
Στην επόμενη φάση, ο γονιός χρειάζεται να έρθει σε επαφή με τους δασκάλους. Ρόλος του δασκάλου είναι να βοηθήσει το παιδί που ασκεί βία καθώς και την τάξη να είναι δίκαιη. Αυτό σημαίνει να αναπτύξει την ομαδικότητα και το αίσθημα δικαιοσύνης. Είναι συχνό φαινόμενο η τάξη είτε να σιωπά μπροστά στα φαινόμενα βίας λόγω φόβου, είτε να υποστηρίζει τον θύτη. Χρειάζεται, λοιπόν να κατευθύνει την τάξη να υποστηρίζει τα παιδιά που δέχονται βία και να βοηθάει τα παιδιά που είναι βίαια να εκφράζονται με άλλους τρόπους.
Τέλος, είναι αναγκαίο να υπάρχει συνεργασία από τους γονείς του θύτη, ώστε να κατανοήσουν την κατάσταση και να βοηθήσουν από την πλευρά τους το παιδί τους να αναπτύξει πιο υγιείς συμπεριφορές.
Αν ο γονιός ή το παιδί νιώθει ότι δυσκολεύεται να διαχειριστεί την κατάσταση, ίσως χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό. Μια επιλογή θα ήταν η γραμμή συμβουλευτικής για την Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων όπου δέχεται ανώνυμα τηλεφωνήματα στο τηλέφωνο  801-801-1177 .